Zabijaczka – to było prowdziwe świynto. A eszcze jak babuć był szumny to była sama radojść, bo gazda wiedzioł, że bydzie kupa szpyrki i miynsa. Nejlepsze babucie to były bagóny, bo to były szpyrczoki. Zabijaczke sie zaczynało dycki wczas rano i przeważnie w zimie, bo nie było much. A kiejsi to nie było eszcze, ani lodówek, ani zamrażarek, tóż gaździny ni miały tego miynsa kaj dować. Wczas rano kole pióntej prziszoł masorz. Bywało, że to był gdosi s rodziny – ujec, abo inkszy przociel. Babucia sie wykludzało s chlywa i zabijało flintóm, a krew sie spuszczało do lawora i rogolkóm sie jóm szulało coby była fórt wodnisto. Dycki jak sie babucia zabijało to nieśmiały tego widzieć dziecka. Potym sie babucia parziło wrzawom wodóm i pucowało w trokach. Wrzawóm wode uż gospodorz musioł warzić w parzoku wczas rano. Jak uż babuć był opucowany, to sie go wieszało na bierco i oporzóndzało.

Starzik Adolf i ujec Bijok oporzóndzajóm babucia we stodole. 

   S babucia sie robiło kupa rzeczy. Miynso sie dowało kansik do zimnego, abo do szpajski. Świyczki – dowało sie też do chłódnego, a potym sie ich piykło w trómbie ku obiedzie. Preswórszt – musioł sie warzić w wielkim garcu na blasze, a ta woda w kierej sie warzuł to była perdelónka – starzik dycki jóm radzi jodali. Jelita sie robiło s poganki i s krwie. Szpyrki, kity i inksze kónski miynsa sie wyndziło we wyndzoku. Do wyndzynio było dobre drzewo s jabłónki, abo s gruszki. Uwyndzóne miynso sie wieszało na hoki we szpajsce. Hań downij sie eszcze używało błan s bachorów i dowało sie ich jak nie było szyb w oknach. Błany sie też dało użyć do preswórsztu, jelit i do świyczek. 
   Kole połednia dycki była swaczyna. Na swaczyne gaździno warziła polywki s wóntrobóm i s chlebym, abo piykła wóntrobe ze szpyrkami. Gazda poloł masorzowi sztamper warzónki i uż było wiesioło. Przi zabijaczce dycki był starzik, abo kiery nejstarszy w rodzinie. Jak sie babucia zabiło to zajś było co jejść na jakisi czas.