Jak jakimusik synkowi sie spodobała dziołucha i sie w nij zakochoł a óna w nim, to zaczón ku nij chodzić na zolyty. Ale bywało też tak, że dziołusze sie synek nie spodoboł, abo synkowi dziołucha, ale Tacikowi i Mamie sie podoboł, bo mioł baji kupa gróntu, abo dziołucha miała pore krów i eszcze szumnóm chałupe. Jednako przeważnie młodzi sie mieli radzi. Taki zolytnik musioł dować pozór, coby nie przijść na zolyty ożrały, abo w zamazanych bótkach, abo nie dej Boże w potarganych galotach. Bótki wyglancowane, galaty nowe, jak do kojścioła – to był zolytnik jak sie patrzi. I kiejsi nie było mowy, coby taki młody chłapiec zustoł u dziołuchy na noc, po zolytach dycki szeł spadki do chałupy. Jak uż było tak daleko, że młodzi sie chcieli żynić to Ojcowie robili smowy. Synek szeł s Tacikiym, abo s potkiym do chałupy, kaj miyszkała dziołucha, i pytoł, coby mu jóm dali jeji Ojcowie. Dorzóndzali sie też jak to wszyjstko srobić – wiesieli, jaki kiery bydzie mioł wiano i eszcze inksze rzeczy, kiere trzeja było dorzóndzić. Przi tych smowach dycki była jakosi sranda, bo galan piyrsze prawiuł, że chce kupić krowe, abo pore metrów obilo. Ojcowie od dziołuchy piyrsze nie chcieli mu nic sprzedać, ale potym prawili, że mu że jednak ja. Cały czas udowali, że nie wiedzóm o co idzie. Tacik od dziołuchy na smowach polywoł warzónke do sztamperli, a Mama czynstowała po kónsku buchty. Dziepro na kóńcu galan prawiuł, coby chcioł mieć jejich dziołuche za babe. Jak uż wszyjstko dorzóndzili, aji s wianym to sie zaczli rychtowac do wiesielo. 
    Wiesieli sie zaczynało w chałupie żynicha, kaj uż byli wszyjscy gojście. Dycki do niego prziszeł drużba s muzykantami i szli pospołu s muzykóm do chałupy młoduchy. Dwiyrze do chałupy, kaj miyszkała młoducha były zawrzite, tóż starosta musioł sie dorzóndzać s Ojcami od młoduchy przez zawrzite dwiyrze. Przi tymu też było kupa srandy, a starosta se robiuł błozna. Potym jednako Ojcowie w kóńcu odewrzili dwiyrze i pujścili staroste do postrzodka. Młoduche zawrzili do kumory, abo do szpajski i kozali ji eszcze nie wylazować. S młoduchóm była zawrzito eszcze mało drużka. Starosta zajś sie zaczón targować. Piyrsze chcioł kupić biołóm biyrke, potym cieloka, a na kóńcu dziepro młoduche. Ojcowie od młoduchy mu przikludzali piyrsze drużke, potym drugóm starszóm dziołuszke, a na kóńcu młoduche. Jak uż młoduche "sprzedali", to żynich wlazowoł do postrzodka, a starosta pytoł Ojców, abo potków, coby pobłogosławili młodych. Przed błogosławiyństwym Ojcowie prawili młodym kozani – wszyjstko co majóm robić, coby sie im dobrze darziło. Na kóniec śpiywało sie też „Ojcowski Dóm“ – coby młoducha pamiyntała, że w tej chałupie sie urodziła i wychowała. Potym wszyjscy jedli śniodani i jechali do kojścioła, jedyn za drugim. Muzyka grała, śpiywało sie, a karwacze flinkały o ziym. Chłapcy robili dycki wiesielnikóm szloge, jak ci jechali do kojścioła. Trzeja jim było dać gorzołke, abo pore grejcarów.

Oczepiny 

    Po kojściele jak uż farorz srobiuł swoji, wiesielnicy jechali do aryndy. Muzykanci uż potym grali fórt bez przerwy do wieczora, abo i do rana. Młodzi jechali do chałupy żynicha i tam młoducha pytała jego Ojców, coby jóm pobłogosławili i przijyni do rodziny. Potym młoducha i żynich jechali spadki do aryndy, kaj uż zaczynali pomału tańcować. Piyrsze tańcowoł starosta s młoduchóm i drużka s drużbóm. Potym młoducha s drużkóm i obie starościny. Dziepro na samym kóńcu móg zatańcować żynich s młoduchóm. Wieczór wiesielnicy jechali do chałupy żynicha powieczerzać. Jak wszyjscy wieczerzali, to starościny kludziły młoduche do kumory, coby jóm oczepić. Ściepowały młodusze wiónek s głowy, zaplótły włosy i dowały ji czepiec, a na niego biołóm szatke. Młoducha beczała, bo wiedziała, że uż sie ji paniyński roki skóńczyły. Hań downi czepiec nosiły wszyjstki wydane baby, a jak jako dziołucha miała dziecko za panny to była zowitka – bo ni miała czepca, jyny zawinióne włosy ze zadku głowy. Jak uż starościny młoduche oczepiły, to kozały ji siednónć na stołku pomiyndzy dwiema drużkami i przikrywały płachtóm. Wołały żynicha, a ón musioł pokozać, kiero to je jego baba. Jak zgod tóż dobre, a jak ni to była uciecha, bo starościny se robiły ś niego błozna. Po oczepinach uż yny tańcowali do biołego rana.