Ksiynga Rodzaju 

Rozdzioł piyrszy
1. Na poczóntku Pón Bóczek stworził niebo a ziymie. 
2. A ziymia była prózno i bes żodnego kształtu, ćma było nad wielkucnymi wodami, a duch Pón Bóczka sie unoszoł nad wodami. 
3. I Pón Bóczek przerzóndziuł: Niech sie srobi światło. I światło sie srobiło. 
4. Pón Bóczek widzioł, że światło było dobre i doł go ekstra od ćmoka. 
5. I Pón Bóczek mianowoł ćmok – nocóm, a światło mianowoł dniym. I tak przeszoł wieczór i rano – piyrszy dziyń. 
6. A potym Pón Bóczek zajś przerzóndziuł: niech sie srobi wielko dziura w postrzodku wód i niech ta dziura odgrodzi jedne wody od drugich. 
7. I jak uż Pón Bóg srobiuł tóm wielkucnóm dziure, to odgrodziuł ty wody na wyrchu, od tych na dole, a jak uż to było gotowe, 
8. To Pón Bóg mianowoł tóm wielkucnóm dziure niebym. Zajś przeszoł wieczór i rano – drugi dziyń. 
9. Potym Pón Bóczek przerzóndziuł: Niech sie sbieróm wszecki wody pod niebym na jedno miejsce, i niech sie pokoże suche miejsce. A jak sie uż tak stało, 
10. Pón Bóg mianowoł to suche miejsce ziymióm, a wielkucne wody mianowoł morzym. Widzioł, że to wszecko było dobre, 
11. przerzóndziuł zajś: Niech ziymia obrodzi i wydo zielóne zieliny: trowe, kiero dowo nasióna, strómy s owocami, kiere bydóm rodzić rostomajte owoce s nasiónami podle gatunku. I tak sie stało. 
12. Ziymia obrodziła zielóne rośliny i zieliny: trowe s nasiónami podle gatunku i strómy, kiere rodziły owoce s nasiónami podle jejich gatunków. A Pón Bóg widzioł, że to było dobre. 
13. Zajś przeszoł wieczór i rano – trzeci dziyń. 
14. Potym Pón Bóg przerzóndziuł: Niech sie srobióm ciała niebieski, kiere bydóm świycić na niebie, coby dzieliły dziyń od nocy, coby znaczyły pory w roku, dni i roki. 
15. Coby były ciałami, kiere bydóm świycić na niebie i coby świyciły nad ziymióm. I tak sie stało. 
16. Pón Bóczek srobiuł dwa wielki ciała, kiere świyciły: wiynksze coby świyciło w dziyń i miyńszy coby świyciło w nocy, srobiuł też gwiozdy 
17. I powiesiuł to wszecko na niebie, coby świyciły nad ziymióm. 
18. coby świyciły przes dziyń i w nocy i coby grodziły ćmok od światła. Pón Bóg widzioł, że to wszecko było dobre. 
19. Zajś przeszoł wieczór i rano – sztworty dziyń. 
20. Potym Pón Bóg przerzóndziuł: Niech sie wypełniam wody rostomajtymi rybami, godami i żywymi stworzyniami, a ptoki niech furgajóm nad ziymióm i pod niebym. 
21. Tóż Pón Bóg srobiuł wielkucne potwory w morzach, rostomajte ryby i rostomajte stworzynia w morzach. 
22. I pobłogosławiuł jim i prawił: Bydźcie płodne, mnożcie sie, cobyjście zapełniły wody morski, a ptoki niech sie też lyngnóm i płodzóm na ziymi. 
23. I zajś przeszoł wieczór i rano – piónty dziyń.
24. Potym Pón Bóg przerzóndziuł: Niech ziymia wydo rostomajte zwierzynta żywe, bydło, gody, dziki zwierzynta, podle jejich rodzajów. I tak sie stało. 
25. Pón Bóg stworził rostomajte rodzaje dzikich zwierzónt, bydło, rostomajte gody, kiere sie czołgajóm po ziymi. I widzioł, że to było dobre. 
26. Na kóncu Pón Bóg przerzóndziuł: Sróbmy eszcze człowieka, podobnego do nas. Niech dyryguje wszeckimi rybami w morzach, ptokami, kiere furgajóm w lufcie pod niebym, bydłym, ziymióm i wszeckimi godami, kiere sie czołgajóm po ziymi. 
27. Pón Bóg stworził człowieka podobnego do siebie, stworził go na swój obraz: stworził chłopa i babe. 
28. Potym jim błogosławiuł i prawiuł: Bydźcie płodni, mnóżcie sie, cobyjście zapełnili całóm ziymie, i sróbcie se jóm poddanóm; cobyjście dyrygowali rybami w morzach, ptokami, co furgajóm pod niebym w lufcie i wszeckimi godami, kiere sie czołgajóm po ziymi. 
29. Potym eszcze prawiuł: Tukej wóm dowóm wszecki zieliny i rośliny, kiere majóm nasióna na całej ziymi i wszecki strómy, kierych owoce majóm nasióna: to wszecko bydziecie jejść. 
30. A wszecki zwierzynta kiere sóm na miedzach, wszecki ptoki w lufcie i wszecko, co sie ruszo na ziymi bydóm żrać zielónóm trowe. I tak sie stało. 
31. I Pón Bóg widzioł, że wszecko co srobiuł było dobre. I tak przeszoł wieczór i rano – szósty dziyń.

Rozdzioł drugi 
1. I tak zustało skónczóne niebo a ziymia i wszecki stworzynia i zwierzynta, 
2. Jak Pón Bóg skóńczył w szóstym dniu swojóm robote, to se spocznył w siudmym dniu, bo sie ganc urobiuł. 
3. Wtynczas Pón Bóg pobłogosławiuł siódmy dziyń i srobiuł go świyntym; w tym dniu Pón Bóczek se spoczón po całej ciynżkij robocie, jakóm srobiuł, jak wszecko stworzoł. 
4. A tukej sóm dzieje poczóntków po stworzyniu nieba a ziymi. Kiej Pón Bóg srobiuł niebo a ziymie
5. Nie było eszcze żodnego krzoka na miedzach na ziymi, nie było też żodnej trowy – bo pón Bóg nie posyłoł deszczu na ziymie i nie było człowieka kiery by jóm oroł, abo brónowoł. 
6. Żodyn też nie kopoł przikopów, coby nawadniać ziymie 
7. Wtynczas Pón Bóg ulepiuł człowieka s prochu ziymi i dmuchnył w jego nos dech żywota, a człowiek sie stanył żywóm istotóm. 
8. Jak uż Pón Bóg posadziuł zogrode w Edyn na wschodzie, to tam wraziuł człowieka, kierego ulepiuł. 
9. Pón Bóg kozoł rość rostomajtym szumnym strómóm, kozoł coby rosły ze ziymie, coby też rodziły dobre owoce, posadziuł też jedyn stróm w postrzodku zogrody – stróm poznanio dobrego i złego. 
10. S Edynu wychodziła rzyka, kiero nawodniała całóm zogrode i tam stela sie rosdzielała na sztyry rzyki. 
11. Piyrszo sie mianowała Piszon, óna płynie dokoła kraju Chawila, kaj je złoto
12. A złoto w tej krajinie je nejlepsze, tam je aji żywica, kiero wónio i czyrwióny kamiyń. 
13. Drugo rzyka sie mianuje Gichon, płynie dokoła krajiny Kusz.
14. Trzecio rzyka sie mianuje Chiddekel i płynie na wschód od Aszszuru. Sztworto rzyka sie mianuje Perat. 
15. Tóż Pón Bóg wzión człowieka i go wraziuł do zogrody Edyn, coby tam uprawioł ziymie i coby wszyjstkigo wachowoł. 
16. Pón Bóg tez przikozoł człowiekowi: bydziesz jod wszecki owoce ze wszeckich strómów, jaki ci sie podobajóm. 
17. Ale s jednego nie śmisz jejść, ze stróm poznanio dobrego i złego. Jak s niego słysz owoc to umrzesz. 
18. Potym Pón Bóg eszcze przerzóndziuł: Ni ma dobrze, coby chłop był sóm, tóż mu srobiym cosi ku pómocy. 
19. Pón Bóg ulepiuł s gliny wszecki zwierzynta na ziymi i wszecki ptoki, kiere sóm w lufcie i przikludziuł ich Pón Bóg do chłopa, coby tyn jich wszecki pomianowoł. Jednako każde zwiyrze, kiere chłop pomianowoł sie mianowało istota żywo. 
20. I tak chłop pomianowoł wszecki bydło, ptoki, kiere furgajóm w lufcie, wszecki zwierzynta na miedzach, ale to nie była dobro pómoc dlo tego chłopa. 
21. Wynczas Pón Bóg posłoł głymboki spani na tego chłopa, a jak społ to mu wycióngnył jedno żebro, a na to miejsce mu doł ciało. 
22. Potym Pón Bóg s tego żebra, kiere wycióngnył chłopu srobiuł babe. A jak jóm przikludziuł do chłopa 
23. To chłop przerzóndziuł: to je dziepro kojść s kojści mojich i ciało s mojigo ciała!
Óna sie bydzie mianować niewiastóm, bo zustała wziynto s chłopa. 
24. I tymu chłop opuści swojigo Ojca i swojóm Matke i idzie ku babie i łónczy sie s nióm, tak że sie s nich robi jedno ciało. 
25. A choć chłop i baba byli sadzy, to jednako nie było ich gańba.

Rozdzioł trzeci
1. A god był nejchytrzejszy ze wszyjstkich zwierzónt, kiere żyły na ziymi i kiere Pón Bóg stworził. Prawi do baby: Fakt wóm Pón Bóg zakozoł że nie śmicie jejść ze wszeckich strómów w tej zogrodzie? 
2. A baba prawi: wszecki owoce ze zogrody mogymy jejść. 
3. Yny o jednym owocach s jednego stróma Pón Bóg prawiuł: nie śmicie s niego jejść, ani go nie śmiymy macać, coby my nie pomrzili. 
4. Wtynczas god przerzóndziuł do baby: Ale dyć nie umrzicie! 
5. Ale Pón Bóczek wiy, że jak sjycie owoc s tego stróma, to sie wóm odewrzóm oczy, i bydziecie tacy jako Pón Bóg, bydziecie znać dobre i złe. 
6. Wtynczas baba sie podziwała na tyn owoc i se wszymła, że je ganc szumne i że by go szło sjejść i że jak go sjy to bydzie tak móndry, jak Pón Bóczek. Stargała tyn owoc, wziyna kónsek do gymby na skosztowani, potym dała też kónsek swojimu chłopu i ón też sjod. 
7. Naroz sie jim odewrziły oczy i se wszymli, że sóm sadzy, tóż zeszulali gałynzi s figi i srobili se taki przeposki. 
8. Jak chłop s babóm usłyszeli, że Pón Bóg chodzi po zogrodzie, jak wioł wiaterek, to sie przed nim pochowali miyndzy strómami. 
9. Pón Bóg zawołoł na chłopa i sie go spytoł: Kaj żejś je? 
10. A ón przerzóndziuł: Usłyszołech cie i żech sie slynknół, a potym żech sie schowoł, bo przeca żech je sagi. . 
11. A Pón Bóg przerzóndziuł: Gdo ci prawiuł, żejś je sagi? Nie jodejś czasym s tego strómu, s kierego żech ci zakozoł jejść? 
12. Chłop przerzóndziuł: Ta baba, kieróm żejś przi mie postawiuł, mi dała owoc s tego stróma i żech go sjod. 
13. Wtynczas Pón Bóg przerzóndziuł do baby: Czymu żejś to srobiła? A óna na to: God mie namówiuł i żech sjadła. 
14. Pón Bóg przerzóndziuł do goda: Żejś tak srobiuł, to bydziesz przeklynty miyndzy wszyjstkimi zwierzynami na ziymi i na miedzach. Na brzuchu sie bydziesz czołgoł i bydziesz żroł proch do kóńca swojigo żywota. 
15. Srobiym też zwade miyndzy tobóm i miyndzy babóm, miyndzy twojim nasiyniym i nasiyniym baby. 
Nasiyni baby ci zmarasi głowe, a ty mu zmarasisz piynte. 
16. Do baby przerzóndziuł: Jak bydziesz nie sama to bydziesz cierpieć, w bólu bydziesz rodzić dziecka, bydzie cie cióngło ku chłopu, a ón bydzie nad tobóm panowoł. 
17. Do chłopa Pón Bóg przerzóndziuł tak: Żejś posłuchoł swoji baby i sjodejś ze stróma, s kierego żejś nie śmioł jejść to skuli ciebie cało ziymia bydzie przeklynto, kupa sie urobisz, coby obrodziła, bydziesz ciynżko robiuł aż do kóńca swojigo żywota. 
18. Ziymia ci bydzie rodzić ciernie i osty, a przeca ty musisz jejść to co ci na nij urośnie. 
19. Bydziesz sie pociuł, nim cosi ci ziymia urodzi, pokiel sie nie wrócisz spadki do ziymie, s kierej żejś je ulepióny, bo żejś je proch i zajś sie w proch obrócisz. 
20. chłop mianowoł swojóm babe Ewa, bo óna je matkom wszeckich, kierzi żyjóm na ziymi. 
21. Pón Bóg srobiuł eszcze chłopu i babie lónty ze skóry i ich oblyk. 
22. Potym Pón Bóg eszcze przerzóndziuł: Człowiek sie stanył taki, jako my, zno dobre i złe. Terazy nie śmi wycióngnyć rynki, coby stargoł owoc ze stróma żywota i sjod go i żył uż na wieki. 
23. Tóż Pón Bóg wygnoł człowieka s Edynu, coby robiuł na ziymi, s kierej zustoł wziynty 
24. Jak uż Pón Bóg wygnoł człowieka, to postawiuł przed zogrodóm Edyn cherubów i miecz, kiery sie obracoł i blyskoł, coby wachowali cesty do stróma żywota.

Rozdzioł sztworty
1. Potym chłop społ ze swojóm babóm Ewóm, a óna zustała nie sama i urodziła Kaina, prawiła: dostałach syneczka od Pón Bóczka. 
2. Potym eszcze urodziła Abla, brata Kaina. Abel był pastyrzym, a Kain robiuł na polu. 
3. Potym za jakisi czas Kain skłodoł ofiary Pón Bóczkowi na ołtorzu, to co sie mu urodziło na polu. 
4. A Abel też prziniós na ołtorz barusia i umaste s niego, ale Pón Bóczkowi sie barży spodobała ofiara od Abla. 
5. Na Kaina i na jego ofiare sie nie chcioł ani podziwać. Kain chodziuł nasrany i mioł zawieszónóm gymbe. 
6. I Pón Bóg sie go spytoł: czymu żejś je smutny, i czymu twoja gymba je tako zawieszóno? 
7. Dyć jakbyjś robiuł wszecko dobrze, to byjś mioł gymbe uradowanóm; jak nie bydziesz robiuł dobrze, to grzych uż stoji przi dwiyrzach i czako na ciebie, a ty przeca mosz być nad nim. 
8. Potym Kain przerzóndziuł do Abla: Póćmy na pole. A jak uż byli na polu, to Kain skoczuł na Abla i go zabiuł. 
9. Wtynczas Pón Bóg sie spytoł Kaina: Kaj je twój brat Abel? A ón na to: Nie wiym, czy jo wachujóm swojigo brata? 
10. Pón Bóg zajś przerzóndziuł: czyrwióno twojigo brata wołała do mie ze ziymie!
11. Bydź przeklynty na tej ziymi, kiero odewrziła gymbe, coby połknyć czyrwiónóm twojigo brata, kieróm żejś przeloł.
12. Jak bydziesz robiuł na polu, to ci ziymia nie do wiyncyj plónu. Bydziesz sie belóncoł po ziymi i bydziesz fórt uciekoł. 
13. Kain przerzóndziuł do Pón Bóczka: Ta pokuta je za wielko, jo ji nie sniesym. 
14. Jak uż mie wyganiosz s tego pola i móm sie przed tobóm chować i belóncać sie po ziymi i fórt uciekać, każdy gdo mie spotko bydzie mie móg zabić! 
15. Ale Pón Bóg przerzóndziuł: O, ni! Gdo zabije Kaina dostanie siedym razy wiynkszóm kore! Doł też Pón Bóg kainowi taki znak, coby go żodyn nie zabiuł, jak go spotko. 
16. Po tym Kain poszoł od Pón Bóczka i zamiyszkoł w krajinie Nod, na wschód od zogrody Edyn. 
17. Potym Kain społ ze swojóm babóm, a óna zustała nie sama i urodził Henocha. Jak Kain wystawiuł miasto, to go mianowoł tak jak synka: Henoch. 
18. A Henoch to był ojciec Irada, Irad był ojcym Mechujaela, a Mechujael ojcym Metuszaela, a Metuszael ojcym Lameka. 
19. Lamek mioł dwie baby. Jednej było na miano Ada, a drugij Silla. 
20. Ada urodziła Jabala, ón był praojcym wszyjstkich tych, kierzi sóm pastyrzami i miyszkajóm w namiotach.
21. Jego brat mioł na miano Jubal: od niego pochodzóm wszyjscy kierzi grajóm na cytrze i na flecie. 
22. Potym eszcze Silla urodziła Tubal – Kaina, ón był kowolym i robiuł rostomajte narzyndzia s brónzu i żelaza. Siostra Tubal – Kaina miała na miano Naama. 
23. Lamek przerzóndziuł do swoji bob Ady i Silli: Posłuchajcie co wóm powiym, baby Lameka, nastawcie uszy na mojóm rzecz. Jeżech w stanie zabić chłopa, jak mie dziubnie i bajtla jak mi srobi sinioka. 
24. Jak Kain był mszczóny siedym razy, to Lamek bydzie mszczóny siedymdziesiónt siedym razy!
25. Potym eszcze ros Adam społ ze swojóm babóm, a óna zustała nie sama i urodziła mu synka, kierego mianowała Set. Bo prawiła, że Pón Bóg ji doł synka za Abla, kierego zabiuł Kain. 
26. Setowi sie tez urodziuł synek i mianowoł go Enosz. Wtynczas ludzie zaczli wołać do Pón Bóczka po mianie.

Rozdzioł piónty
1. Jak uż Pón Bóg srobiuł człowieka, to go ulepiuł tak, coby był podobny do niego. 
2. Srobiuł chłopa i babe, błogosławiuł im i mianowoł ich ludzie, jak ich robiuł. 
3. Kiej Adamowi było sto trzicet roków, to urodziuł sie mu synek, ganc podobny do niego, jak obrozek i Adam go mianowoł Set. 
4. Potym Adam żył eszcze osiemset roków i mioł synków i dziołuchy. 
5. Adam żył dziewiyńcet trzicet roków i umrzuł. 
6. Kiej Setowi było sto piynć roków, to sie mu urodziuł synek, kierymu na miano było Enosz. 
7. Potym eszcze żył osiemset siedym roków i mioł dziołuchy i synków. 
8. I potym Set umrzuł, a żył dziewiyńcet dwanost roków. 
9. Kiej Enosowi było dziewiyndziesiónt roków, to sie urodziuł synek, kiery mioł na miano Kenan. 
10. Potym eszcze Enos żył osiemset patnost roków i mioł synków i dziołuchy. 
11. Enosz umrzuł jak mu było dziewiyńcet piynć roków. 
12. Kiej Kenanowi było siedymdziesiónt roków, to sie mu urodziuł Mahalaleel. 
13. Potym Kenan żył osiemset sztyrycet roków i mioł synków i dziołuchy. 
14. Kenan żył dziewiyńcet dziesiyńć roków i umrzuł. 
15. Kiej Mahalaleelowi było szejdziesiónt piyńć roków, to sie mu urodziuł synek Jered. 
16. Potym żył eszcze osiemset trzicet roków i mioł synków i dziołuchy. 
17. Kiej Mahalaleelowi było osiemset dziewiyndziesiónt roków to umrzuł. 
18. Kiej Jeredowi było sto szejdziesiónt dwa roki, to sie mu urodziuł synek Henoch. 
19. Potym eszcze Jered żył osiemset roków i mioł synków i dziołuchy. 
20. Jered żył dziewiyńcet szejdziesiónt dwa roki i umrzuł. 
21. Jak Henochowi było szejdziesiónt piynć roków, to sie mu urodziuł synek Metuszelach.
22. Henoch potym żył s Pón Bóczkiym we zgodzie trzista roków i mioł synków i cery. 
23. Henoch żył trzista szejdziesiónt piynć roków i umrzuł. 
24. Henoch żył we zgodzie s Pón Bóczkiym, a potym go uż nie było, bo go Pón Bóg zebroł. 
25. Jak Metuszelachowi było sto osimdziesiónt siedym roków, to sie mu urodziuł synek Lamek. 
26. Potym eszcze żył siedemset osimdziesiónt dwa roki i mioł synków i cery. 
27. Metuszelach umrzuł, jak mu było dziewiyńcet szejdziesiónt dziewiyńć roków. 
28. Jak Lamekowi było sto osimdziesiónt dwa roki, to sie mu urodziuł synek. 
29. A mianowoł go Noe, bo prawiuł: niech tyn chłapieczek bydzie do nas pociechóm w naszej robocie na ziymi, kieróm Pón Bóg przeklół. 
30. Lamek potym eszcze żył piyńcet dziewiyndziesiónt piyńć roków i umrzuł a mioł synków i cery. 
31. Jak Lamek umiyroł to mu było siedymset siedymdziesiónt siedym roków. 
32. A jak Noymu było piyńcet roków to sie mu urodzili trze syncy: Sem, Cham i Jafet.