Hań downij w Beskidach sie nie budowało chałup, yny sałasze. Dziepro potym sie budowało chałupy, kapke podobne do tych sałaszy. Sałasz to było cosi takigo jak koliba, w kierej przesiadowoł owczorz s pastyrzami. Downij sałasz to była polana miyndzy lasami s budami i koszorami, w kierych owczorze pajśli swoji owce. Miyszkali óni w sałaszniczych budach, kiere nazywali koliba. Jak sie dało dwa sałasze do kupy, podeprziło sie jich sochami to szło srobić dach dwuspadowy oprzity na ziymi. W postrzodku wisioł na lańcuchu kocioł, w kierym sie warziło rzyntyce. Pod ścianóm stoła prosto stolica, na kierej społ owczorz. Kole niego była kumora, kaj spali juhasi. Była też tam trówła s bocim. Takóm kolibe szło porosbiyrać i przeniyść kaj indzi. Budowało sie też taki ajnfachowe koliby s żerdzi i gałynzi. Jak owczorze mieli dojść trowy, kaj sie pasły owce, to budowali wiynksze koliby s pni i s kamiyni. Ty nowsze koliby miały dach podniesióny do wyrchu i oprzity na niskich ścianach. Ty ściany były srobióne s grubych kónsków drzewa, abo s kamiyni. Na dach dowali szndzioł. Piyrsi Gorole, kierzi zaczli stawiać chałupy w Beskidach musieli wycinać lasy – ludzióm sie żyło coroz lepszy, tóż jich coros wiyncyj sie naskludzowało. 
    Jak kiery mioł chałupe to mioł hyr. Jak ni mioł chałupy to miyszkoł jako kumornik u kogosi w chałupie. Chałupy stawiali ludzie, co uż mieli swoji rodziny – babe i dziecka, ale nie każdy mioł s czego stawiać. Chałupy sie nigdy nie stawiało w pióntek, abo trzinostego. We ścianie musiało być belek nie do pory – dziewiyńć, piynć, abo jedynoście. Jak belek było baji dziesiyńć to farorz takij chałupy nie poświyncił. Do nowej chałupy wnoszało sie chlyb i sól, a ci co tam miyszkali musieli przekroczyć próg prawóm nogóm. Hań downij chałupy w gorach sie stawiało s grubych, nieociosanych belek smrekowych, abo jedlowych. Belki sie dowało na srómb. Belek było we ścianie od piynć do dziewiynć. Dolnio belka sie nazywała przicieś i leżała na podmurówce, kole nij był murek – prziklepek. Ostatnio belka sie nazywała płotwia abo srómb. Do nij były wpuszczóne krokwie, kiere były na wiyńźbie dachu. Do krokwi sie przibijało łaty, a do nich sie mocowało szyndzioły. Do ścian trzeja było wrazić mech, coby w chałupie było ciepło. Nad oknami były belki, kiere sie nazywały zawiyrki. Na zawiyrkach leżały tragarze, kierych było od trzech do sztyrech. Nejważniejszy był tyn tragarz w postrzodku, kiery był ozdobióny, s wyciyntóm gwiozdóm i rokiym, w kierym sie chałupe stawiało. Na tragarzach leżały deski, na kiere sie mówiło powół. Okna w chałupach były małe – kwadratowe, abo prostokóntne i miały sztyry, abo szejść szybek. Po dwiyrzach do chałupy sie poznowało, kiery w nij miyszkoł – hudobny chłop, czy bogaty gazda. Dachy na chałupach miały dwa okapy, dwa szczyty po bokach i kalynice na wyrchu. Na chałupach były aji rostomajte ozdoby. W bogatszych chałupach był kozubek, kiery kiejsi osłanioł dymnik, jak eszcze nie było kuminów. Na dachach eszcze była okróngło okółka.

   Kiejsi w chałupach nie było kuminów, bo za kumin sie płaciło tela na rok, wiela kosztowała jedna krowa. Warziło sie w kotłach i rynikach, ogiyń sie poliło na polyniskach. Taki chałupy bez kumina sie nazywały kurlawe, a piece kurloki. Chałupy były nejprzód s jednóm izbóm, a potym z dwóma. Dłaszki sie robiło s poczóntku s ubitej gliny, a potym dziepro sie jich delowało – wykładało sie deskami. Dłaszka w siyni była s ubitej gliny, abo s wielkich plaskoczy. W siyni były dwiyrze, kierymi sie szło na strych, a do piwnice sie szło dostać po kamiynnych schódkach, jak sie odewrziło plechowy dekiel. Chałupy miały dycki siyń, izbe i kumore. Izba był nejważniejszo – tam je jadło, śniadało, obiadowało i wieczerzało, myło, spoczywało po robocie i aji rzykało, bo były tam świynte obrozki. Stół stoł dycki w kóncie naprociw dwiyrzi, w drugim kóncie stoł piec. Przi stole stoły stolice, a nad nim wisiały świynte obrozki. 
    Kole chałupy stoła stodoła s drzewa. Bywało też tak, że do stodoły był przistawióny schlyw. Stodoły ni miały gróntów – pod ścianami były poukłodane polne kamiynie – pecki. Ściany sie stawiało s grubych smrekowych belek, ociosanych założonych na srómb. Z przodku i ze zadku stodoła miała wrota, przez kiere sie wjyżdżało wozym. W postrzodku było gumno s uklepanej gliny. W gumnie sie młóciło obili i reż, a potym sie go aji wioło. Był eszcze sómsiek, kaj sie dowało suche obili i słóme. S gumna sie wylazowało na wyrch na piyntro, kaj była słóma i siano. Przi stodole był dycki bróg, a przi chałupie pociyni – tako szopka, kaj stoły wozy drabinioki, pługi i inksze rzeczy. Dycki sie stawiało chałupe i stodołe tak, coby szło przelyźć s jednego do drugigo i coby było blisko. Chałupy w gorach sie stawiało na gróniu tam, kaj świyciło słónko, ale kupe chałup sie stawiało kole rzyk, abo potoków. Na dziedzinach było kupa chałup, a kole dziedzin były przisiółki, a w tych przisiółkach były dwory. Dwory to było pore chałup kole siebie.

   Chałupy sie budowało s drzewa. Nejlepsze drzewo to było drzewo s jedli. Drzewo smrekowe było łacniejsze, ale nie wydzierżało tak długo. Drzewa na ściany sie ścinało na jesiyń i niechało sie suszyć na jakisi czas. Hań downij tesorze ni mieli grzebyków i wszyjstko sbijali kołkami s drzewa. Taki kołki wydzierżały długszy niż grzebyki. Potym sie zaczło stawiać chałupy murowane. Miyszało sie malte, do kierej sie dowało wopno, cymynt dowali potym nieskorzi. Takóm chałupe było trzeja ankrować.